روغن کشی در گذشته اسامی مختلفی مثل عصاری یا چربی گیری داشته به همین دلیله که به دستگاه روغن گیری چرخ عصاری هم میگفتن.
روغن گیری از گذشته های دور از فعالیت مهم انسان ها در حیطه صنایع غذایی بوده .
دستگاه روغن گیری یا همون چرخ عصاری یک استوانه چوبی قطوری بوده که قسمت انتهایی اون به شکل قیف بوده و یک قالب قیفی شکل به صورت مماس داخل اون قرار میگرفت و با یک رشته با جنس چرمی از یه طرف به این بدنه و از طرفی به یک حیوان قوی مثل گاو یا اسب بسته می شد.
با حرکت دورانی این حیوان دستگاه شروع به کار میکرد.
روغن از گذشته ی دور تا به اکنون جایگاه ویژه ای در میان مردم و در بسیاری از زمینه ها از مصرف خوراکی و دارویی گرفته تا استعمال خارجی و مصارف خانگی و صنعتی داشته است.
روغن نباتی که ورود آن به ایران (اواسط دهه 1330 هجری شمسی) با استقبال نه چندان گرمی مواجه شد اما در کمتر از ده سال مصرف سرانه کشور به حدود 5 کیلوگرم رسید! توی جدول زیر رشد مصرف سرانه ی روغن نباتی رو ببینید:
ردیف | سال | مصرف سرانه کشور (کیلوگرم) |
---|---|---|
1 | 1330 | ورود به کشور |
2 | 1340 | 5.2 |
3 | 1350 | 7.4 |
4 | 1360 | 8 |
5 | 1370 | 12 |
6 | 1380 | 16 |
روغن در میان شاعران جایگاه ویژه ی خود را دارد.
ناصرخسرو، سعدی، حافظ، مولوی و ... همه در ابیات خود سخن از روغن به میان آورده اند:
روغنی گر شد فدای گل به کل
خواه روغن بوی کن خواهی تو گل .
مولوی .
نظرات (0)
تا کنون نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که به این مقاله نظر میدهید.
نظرتان را بنویسید